Australië, Mountain Cattle Drive


Op donderdag 26 april werden we opgehaald bij royal hotel Scone door Jilian, zij zou onze nieuwe werkgeefster zijn. Tenminste als alles goed zou gaan. Zij is de zus van Tim van de jackarooschool en ze heeft zelf een Mountain Cattle Drive cursus, waarbij het vooral gaat om Natural Horsemanship. Ook heeft ze een internet site onder de naam Mountain Cattle. Na ongeveer 45 minuten rijden kwamen we bi jhet kamp, nu dachten we dat we bij Tim al aardig in het ruwe kamp leven waren terecht gekomen, hier ging het nog een stapje verder. Onderdak bestond uit een aantal tenten, waar we dus in sliepen, geen verlichting of iets erin. Verder was er nog een afdakje waar de koelkasten en al het andere eetspul en eetgerei in stond. Vervolgens was er gelukkig een cabine met een douche en uiteindelijk was er een eindje van dit kamp vandaan nog een toilet, een zogenoemde 'longdrop' dus je behoefte viel een lang eind naar beneden en doorspoelen was er niet bij. Je begrijpt, dit was eerst wel even wennen, maar daarna beviel het eigenlijk prima, we hadden afgesproken dat we onderdak en eten zouden krijgen en in ruil daarvoor zouden wij helpen met alles wat er moest gebeuren. We waren er gelijk met de nieuwe groep, die zouden voor vijf dagen hier verblijven. 6 in het totaal. Dus na de aankomst volgde gelijk de kennismaking. Waarna we een introduktie kregen in het natural horsemanship waarmee hier werd gewerkt. In grote lijnen was dat wat we ook bij Tim hadden meegekregen.

Dat komt er dus op neer dat we veel meer als paard gaan denken, we moeten begrijpen dat een paard een vluchtdier is en dat ie dus weg wil as wij als vleeseters op hem afkomen. We moeten dus eerst vertrouwen winnen om goed met een paard overweg te kunnen. En als dat vertrouwen er eenmaal is kun je met het paard verder aan het werk, zonder dat je het echt moet slaan en aftuigen, gewoon door op de juiste manier met het paard om te gaan en je ook te verplaatsen in de gedachtewereld van het paard. Hierover kun je ook meer vinden op de site van Monty Roberts Het is in elk geval een zeer interessante kijk op het omgaan met paarden en we hebben het ook geprobeerd en het werkt echt.

De volgende dag hebben we na het ontbijt gelijk de lunch gemaakt, daarna moesten we natuurlijk schoonmaken, je moet wel wat doen om de kost te verdienen. En vervolgens hebben we met z'n allen de paarden gevangen en zijn we kalveren gaan drijven, daarbij werd geprobeerd zoveel mogelijk natural horsemanship te oefenen. De lunch hebben we ergens onderweg opgegeten en 's middags zijn we bezig geweest met koeien drijven. Zo was de dag ook weer gevuld en zijn we terug gereden naar het kamp. Alwaar we samen met twee andere nederlanders die er al langer zitten als staf het avondeten hebben klaargemaakt. Lekker koken op het kampvuur dus.

Ondertussen is het weekend geworden en na het ontbijt gingen we weer verder met het drijven van het vee, naar een weide een aardig eind van het kamp vandaan, we hadden ook een huifkar mee met de lunch voor onderweg en aan het eind van de dag werden de koeien in de weide gejaagd en de paarden in een andere wei en al het tuig werd vervolgens in de huifkar gelegd. Waarna we met een jeep werden opgehaald en terug gebracht naar het kamp. Daar werd natuurlijk weer gekookt op het kampvuur en gezellig nog wat gekletst. Maar wel optijd naar bed.

De volgende dag werden we met de auto weer naar de paarden gebracht en gingen we vervolgens het vee weer terug drijven richting het kamp, waar we vroeg in de middag aankwamen. Vervolgens werd het vee uitgezocht, en verdeeld in drie groepen, vrouwlijk jongvee, mannelijk jongvee en ouder vee. Die groepen werden vervolgens naar verschillende weides gebracht en ondertussen werd er nog steeds druk geoefend om op de natuurlijke manier met de paarden bezig te zijn. En het was verbazingwekkend om te zien hoe snel zowel de mensen als de paarden het oppakten. Aan het eind van de middag waren we weer bij het kamp terug.

En zo was de laatste dag van deze cattle drive alweer aangebroken, we voelden er ons ondertussen al aardig thuis en hebben besloten om voorlopig nog te blijven. Op deze laatste dag maakten we met z'n allen nog een laatste lange rit, naar een hoge bergtop in de omgeving, van daar hadden we een mooi uitzicht, over het toch al mooie land. En daar genoten we ook van onze lunch om vervolgens de terugtocht weer te aanvaarden. Na aankomst bij het kamp werden de paarden voor de meesten voor de laatste keer afgetuigd, en geborsteld. Daarna was het tijd voor afscheid. Want aan alles komt een eind en zo ook aan deze cattle drive.

Ook wij gaan voor een paar dagen naar Scone, maar dat is omdat Jillian voor een aantal dagen naar Sydney gaat, daar woont haar man, omdat hij daar zijn werk heeft. In Scone was het lekker rustig, een beetje de was gedaan en rondgekeken naar een paar slaapzakken dat viel nog niet mee, maar is uiteindelijk wel gelukt.
Met andere woorden er viel weinig te beleven in Scone, dus we waren blij dat we uiteindelijk op 3 mei weer terug konden naar het kamp.

Na aankomst in het kamp hebben we de boel maar een beetje opgeruimd, de was gedaan, een boodschappenlijst gemaakt en natuurlijk wat met de paarden gespeeld. Lekker rustig aan dus. Vrijdag hebben we de hele dag besteed aan boodschappen doen, we hebben een hele rondrit gemaakt, maar waren iets voor vieren weer terug in het kamp. Toen nog uitpakken en opruimen en zo was er alweer een dag voorbij. Zaterdag kregen we ander weer, dat was dus regen en dan kun je niet veel meer, dus we hebben een beetje gekaart en 's avonds zijn we wat gaan eten in de Moonan Flat pub, dat is hier vlakbij, dus 20 minuten met de auto. Zondag regende het lekker door en was er dus weer weinig te beleven. Om toch een beetje kleur aan deze dag te geven hebbe we 's avonds pannekoeken gegeten, dat was lekker, gebakken op de barbeque.

Maandag kwamen de gasten voor de 8 daagse cattledrive het was nog steeds veel regen, we konden met de paarden niet eens de creek tussen het land waar ze staan en het land waar het kamp is over. Normaal staat daar 15 cm water ofzo, maar nu stond er bijna een halve meter water. Dus wij moesten met zadel en al over de loopbrug naar de overkant. We hebben ook maar een kort ritje gemaakt en daarna weer snel naar het kampvuur, om te drogen. Ook dinsdag werd het niet veel beter, weer regen, dat begon wel een beetje te vervelen, maar gelukkig was het een gezellige groep en bleef de sfeer erin. We hebben 's ochtends en 's middags paard gereden en tussendoor telkens terug naar het kampvuur om te drogen. Het bleef maar regenen, dus alles werd natter en natter, maar door het programma een beetje afwisselend te houden, want nu gingen we spelen met de paarden, bleef de stemming toch goed. Eindelijk werd het weer droog op de donderdag. Het was nog wel bewolkt, maar dat maakte niet uit. 's Ochtends eerst een NH demonstratie gedaan en daarna zelf wat gespeeld met de paarden, iedereen was erg enthousiast. En 's middags koeien weer bij elkaar gedreven. Al met al een lekker dagje. Vrijdag 11 mei was het lekker weer, een mooi zonnetje en we gingen dus vol goede moed op pad, de koeien naar het reservaat gedreven. Onderweg geluncht en 's avonds werd het behoorlijk koud. Maar rond het kampvuur was het lekker. De volgende dag hebben we de koeien weer terug gebracht, daarna uitgezocht, gedeeltelijk op het paard, dat was erg leuk. En we waren weer aardig optijd terug bij het kamp. 's Nachts werd het wel koud, we hebben zelfs wat nachtvorst gehad. Zondag was de laatste volle dag van deze Cattle Drive, dus tijd voor de tocht naar de top van de berg. We hadden daar een mooi uitzicht, al was het wel wat fris. 's Avonds met z'n allen naar de pub geweest om daar wat te eten. En daarna naar huis en naar bed. Maandag uitgeslapen en daarna met de paarden gespeeld. Dat was de afsluiting van dit kamp.

Nadat iedereen vertrokken was hebben we nog wat opgeruimd en daarna zijn we naar Scone vertrokken, daar bleven we samen met Maartje voor drie dagen, het was Horseweek in Scone, dus er was iets meer te doen. Er was een keer een Yarns night, dat was een avond waarbij de plaatselijke bevolking gedichten en korte verhalen voordroeg. Verder zijn we nog een keer naar een paarden fokkerij wezen kijken, was ook erg interessant. En natuurlijk zijn we bezig geweest met mailen, de was doen en wat boodschappen doen. Zo konden we de dagen in Scone ook weer doorkomen. en donderdag 17 mei vertrokken we weer terug naar het kamp voor de laatste Cattle Drive.

Na aankomst in het kamp weer wat opgeruimd en gewassen. Vrijdag was het weer tijd voor boodschappen. Zaterdag regende het, dus maar weer gekaart, Steve heeft ons een nieuw spel geleerd, heet 500 en is niet echt ingewikkeld, maar wel leuk. De volgende dag was het gelukkig weer droog, dus we hebben wat met de paarden gespeeld en daarna de tweede tent waterproof gemaakt. 's Middags naar Gundy geweest, naar polo gekeken. Dus lekker dagje. Maandag kwamen de mensen voor de laatste cattle drive, een aantal was wel aardig, maar er zaten ook een paar erg slome tussen. Deze drive was ongeveer hetzelfde als de eerste week, alleen de mensen waren iets minder slim. Maar al met al kwamen we de week wel goed door. Natuurlijk was het donderdag nog groot feest, ik heb een mooi halster en touw gekregen, die komt goed van pas. En van Esmarijn kreeg ik ook nog een mooi boek van Pat Parelli, over natural horsemanship. En zo kwam na een lange week, ook aan deze cattle drive weer een eind. En dat was de laatste, dus nu was ons verblijf bij Jillian afgelopen. En was het tijd voor de volgende stap op onze reis.

Of toch nog niet helemaal, want er bleef nog 1 ding over, namelijk de paarden naar Tamworth brengen, want daar zouden ze blijven voor de winter. en hoe breng je nu 17 paarden naar een andere plaats, ongeveer 130 km verderop? Heel simpel, je verzamelt een aantal mensen die gek genoeg zijn, je zadelt je paard en je vertrekt, dus dat deden we, met 7 man in totaal, maandag 28 mei vertrokken we 's ochtends vroeg 6 paarden onder het zadel en 11 paarden los. We hadden de afgelopen weken al aardig wat koeien gedreven, dus dat moest lukken. Nou, ik kan je wel vertellen dat koeien of paarden wel wat anders is. Bij koeien moet je drijven, dus met z'n allen erachter en alleen als je de bocht om moet iemand naar voren om de juiste richting aan te geven, maar bij paarden, de meesten ervoor, om ze tegen te houden, want ze willen graag gaan. Het was dus een hele ervaring. Vooral de eerste dag hadden we meer dan genoeg te doen. De tweede dag werden ze gelukkig wat rustiger en konden we ook van de omgeving genieten, we reden over twee bergketens en door prachtige valleien. De natuur was echt fantastisch. Wel was het de tweede dag een beetje regenachtig, maar gelukkig konden we 's avonds in Nundle een warme douche nemen en een lekkere maaltijd krijgen. En de derde dag was het prachtig weer, dus het was een mooie afsluiting. Rond vier uur kwamen we in de goede vallei aan, en rond half vijf konden we de paarden laten gaan in hun paddock waar ze deze winter zouden verblijven. We hadden drie dagen op het paard gezeten en in totaal 132 km afgelegd, een geweldige ervaring, die we niet zullen vergeten. Al met al hebben we een fantastische tijd gehad bij Jillian en Steve. En voor iedereen die iets van de natuur wil proeven en een beetje van natural horsemanship wil opsteken is dit echt een aanrader. voor ons was het in elk geval een ontzettend mooie ervaring.